Zo af en toe haal ik mijn nichtje van 6 jaar en mijn neefje van 4 jaar uit school. De vragen die ik dan krijg volgen elkaar in rap tempo op.
Hoezo kan de auto rijden? Waarom moet er benzine in? Hoe kan het dat hij zo snel kan? Waarom stopt hij als je op de rem trapt? En als ik ze na het eten weer terug breng: waarom moet je naar je werk? Wat doe je daar? Waarom komen mensen daar? Hoe komen al die spullen in de kringloopwinkel?
Ze zijn heerlijk nieuwsgierig en onbevangen.
Tijdens een van die gesprekjes moest ik denken aan de uitspraak “je moet geloven als een kind”.
Misschien heb je het ook wel eens meegemaakt dat je vragen had over de bijbel of over het geloof en dat het antwoord was dat je maar moest geloven als een kind. In Lucas 18, Marcus 10 en Mattheus 18 zegt Jezus onder andere dat we moeten worden als een kind, het koninkrijk van God moeten ontvangen als een kind en geloof moeten hebben als een kind. Daar komt deze uitspraak waarschijnlijk vandaan.
Alleen vraag ik me af of we het goed begrepen hebben. Op mij kwam deze uitspraak over als een dooddoener als de vragen te lastig waren, als er teveel moeite voor gedaan moest worden om deze vanuit de bijbel te beantwoorden of wanneer men vast wil houden aan wat altijd geleerd is zonder moeite te doen om te onderzoeken of dit klopt. Is dat geloven als een kind?
Als ik kijk naar de eigenschappen van kinderen (en die van veel volwassenen) kun je daar volgens mij je vraagtekens bij hebben:
– Een kind is nieuwsgierig, ze willen weten hoe het zit en vragen naar het waarom van dingen terwijl volwassenen als volwassenen een denkbeeld hebben ze hier vaak geen vragen meer bij stellen.
– Kinderen staan open voor nieuwe dingen en leren graag. Ze blijven zoeken naar iets nieuws zonder het oude wat ze geleerd hebben te vergeten.
– Een kind geloofd en vertrouwt zijn vader op zijn woord. Zo zouden volwassenen God moeten vertrouwen op Zijn woord zonder allerlei zaken te noemen die dat in de weg staan.
– Kinderen leven in het heden, het nu, en vertrouwen er volledig op dat hun vader voor hen zorgt. Volwassenen maken zich vaak zorgen over de dagen en dingen die nog komen moeten en vergeten soms het vertrouwen.
– Een kind spreekt de waarheid zonder na te denken wat anderen daarvan vinden en of de boodschap wel mooi verpakt is.
Geloven als een kind is dus geen dooddoener om niet in actie te komen, maar juist een uitdaging en een opdracht om (waarom)vragen te stellen.
Te onderzoeken, open te staan voor nieuwe dingen, te leren, te veranderen en vernieuwen in je denken, te vertrouwen, je ballast achter te laten en te zijn zoals je echt bent!
Een hele klus, wat mij betreft.