Kijken door de ogen van God

En nu is het dan mijn beurt om een blog te schrijven voor de Jeugdzolder. Superleuk natuurlijk, maar ergens ook wel spannend. Ik vind het erg leuk om dingen op te schrijven voor mezelf en af en toe een gedicht delen vind ik ook geen probleem. Maar een blog schrijven, dat is toch een ander verhaal. Daarom stel ik mezelf eerst maar eens voor, zodat jullie als lezers een beeld van mij hebben. Mijn naam is Leanne van de Berg, ik ben 24 jaar en ik werk als onderwijsassistent. En zoals ik net al benoemd heb, vind ik het erg leuk om gedichten te schrijven. Ik geniet ontzettend van mijn werk en daarnaast ga ik graag naar christelijke evenementen en concerten.

Een paar weken geleden dacht ik na over het onderwerp waar ik over zou schrijven. Persoonlijk denk ik dat ik het beste kan schrijven over iets waar ik mee worstel. Want wat ik de laatste tijd steeds heb gemerkt, is dat door een stukje kwetsbaarheid te tonen, mensen zomaar geraakt kunnen worden en een stukje herkenning kunnen vinden.

Waar ik altijd al mee geworsteld heb, is dat ik het erg belangrijk vond hoe andere mensen over mij denken. Ik vermeed conflicten en wilde heel graag dat iedereen mij aardig vond. Heel veel zelfvertrouwen had ik dan ook niet en eigenlijk had ik continu een masker op. Totdat God heel duidelijk in mijn leven kwam. Hij liet mij zien dat ik zo ontzettend waardevol ben in Zijn ogen. Hij liet me zien dat het veel belangrijker is hoe God over mij denkt, dan hoe andere mensen over mij denken. Het is iets waar ik altijd mee zal blijven worstelen. Aan de hand van deze blog heb ik twee weken geleden in de kerk een gedicht geschreven. Ik wil het graag met jullie delen.

Ken je dat gevoel?

Dat gevoel wat je krijgt als je weet dat iedereen kijkt.

De mensen praten zacht, maar je weet precies wat ze zeggen.

Om eerlijk te zijn ben je het ook zat om steeds maar uit te leggen.

Maar weet je dan niet…?

Er is er Een die jou elke dag, keer op keer weer ziet.

Hij kent jou, je hart, je verlangens en ja, ook jouw diepste verdriet.

Om dat te beseffen moet je hart wel open zijn.

Dan opeens zie je de wonderen van de natuur.

Alles is zo mooi gemaakt, zo volmaakt en puur.

Dan zie je dat God mensen op jouw weg brengt.

En jouw elke dag zijn genade en bescherming schenkt.

Dit alles is zo mooi gezegd, maar elke dag is weer een strijd.

Wat dan kan helpen, is elke dag met lege handen komen naar Hem.

En als je dan stil bent, heel stil… Vaak dan hoor je zijn stem.

Dit gedicht gaat erover dat het soms kan lijken alsof iedereen een mening over je heeft. Je doet je smartphone aan, opent Facebook en je krijgt een stroom van informatie binnen. Mensen wijzen met hun vinger naar andere mensen en schelden elkaar soms voor alles uit. Maar aan de andere kant gaat het er ook over dat wij zelf zo snel een oordeel klaar hebben. Je kent het vast wel; je loopt op straat en ziet iemand waardoor je gelijk negatieve gedachtes krijgt. En om nog specifieker te zijn; het zijn oordelende gedachtes, terwijl je diegene eigenlijk helemaal niet kent. Misschien alleen maar uit verhalen van anderen over hoe iemand vroeger was.

Om het iets duidelijk te maken, deel ik een ervaring van mijzelf. Ik kwam iemand tegen en ik had meteen al een oordeel klaar over die persoon. Maar toen we gingen praten, kregen we juist een heel leuk gesprek. En wat bleek … we waren helemaal niet zo verschillend! We leken juist best wel op elkaar en hadden heel veel gemeen! Ik had er ook voor kunnen kiezen om die persoon te mijden en geen praatje te maken. Maar dan was ik wel een leuk gesprek misgelopen en had ik die persoon niet beter leren kennen.

Wat zegt de Bijbel eigenlijk over dit onderwerp? Er zijn aardig wat Bijbelteksten te vinden over mensen die andere mensen veroordelen. Ik deel er een paar met jullie.

‘Oordeel niet en u zult niet geoordeeld worden; veroordeel niet en u zult niet veroordeeld worden; laat los en u zult losgelaten worden.’ Lucas 6:37

‘Er is één Wetgever, namelijk Hij Die kan zalig maken én te gronde richten. Maar wie bent u, die over de ander oordeelt?’ Jakobus 4:12

Als je deze woorden goed tot je door laat dringen, kunnen ze best wel hard binnenkomen. Vooral als je beseft dat je vaak zo onbewust oordeelt. Daarom heb ik een soort experiment voor mezelf gedaan. Elke keer als ik merkte dat ik zulke gedachtes kreeg over iemand, bad ik in mijzelf dat die gedachtes maar mochten worden omgedraaid en dat ik die persoon of personen door Gods ogen mocht gaan zien. En ik merkte dat ik een deken van rust over me kreeg, een rust die eigenlijk niet te beschrijven is. En daardoor zag ik opeens ook een andere kant. Natuurlijk ben je niet meteen elkaars beste vrienden op zo’n moment, maar je ziet elkaar wel als broeder of zuster van onze liefdevolle Vader. De Vader die zijn eigen Zoon naar de aarde heeft gestuurd om te sterven voor onze zonden!

Ten slotte zou ik jullie graag een tip mee willen geven. Elke morgen als ik op mijn fiets stap en God dank voor de prachtige schepping, is mijn gebed daarnaast dat ik in mijn handel en wandel mag laten zien dat ik geloof en dat ik een lichtje mag zijn voor mijn collega’s, de kinderen en mensen die ik mag ontmoeten. En ook andersom: dat die mensen voor mij een lichtje mogen zijn. Sinds ik daar elke morgen bewust om vraag, krijg ik zo’n vredig gevoel en begin ik mijn dag veel anders. Neem bewust de tijd om met Hem te praten en te vragen of Hij bij je wil zijn gedurende de dag.

Uiteindelijk vond ik het best wel lastig om deze blog te schrijven. Betekent dit nu dat ik nooit meer oordeel over andere mensen? Betekent dit dat wanneer je mijn tip opvolgt, het nooit meer gebeurt dat je over iemand anders oordeelt? Nee, zeker niet! Elke dag ga ik weer de fout in. Maar het besef krijgen dat het vaak onbewust gebeurt, kan al een klein beetje helpen. En al die kleine beetjes kunnen uiteindelijk heel veel helpen. Ik wil afsluiten met deze tekst:

‘Bekleed u dan, als uitverkorenen van God, heiligen en geliefden, met innige gevoelens van ontferming, vriendelijkheid, nederigheid, zachtmoedigheid, geduld.’ Kolossenzen 3:12

Leanne van de Berg