Vorige week zag ik een op facebook een uitnodiging voorbijkomen voor de themadienst in de Ichthuskerk.
Het thema was fingers crossed, oftewel: bidden!
Misschien ben ik de enige, maar ik vraag het toch even… heb jij dat ook wel eens?
Dat je je afvraagt of datgene waar je in je gebed om vroeg wel echt nodig is?
Of het in je eigen voordeel is of in het voordeel van anderen? Of je daardoor dichter bij God komt, je relatie meer vorm krijgt? Of het eigenlijk niet gewoon egoïstisch is?
Van George Verwer, de oprichter van Operatie Mobilisatie, kunnen we een gebed leren om nederigheid. Ik denk dat wanneer we dit met een oprecht hart bidden Gods Geest meer ruimte krijgt om in ons te doen wat echt belangrijk is… proberen?
O Jezus,
zachtmoedig en
nederig van hart,
hoor mij aan;
Bevrijd mij, Jezus,
van het verlangen geliefd te worden,
van het verlangen verheerlijkt te worden,
van het verlangen geëerd te worden,
van het verlangen geprezen te worden,
van het verlangen verkoren te worden boven anderen,
van het verlangen geraadpleegd te worden,
van het verlangen goedgekeurd te worden.
Bevrijd mij, Jezus,
van de angst vernederd te worden,
van de angst geminacht te worden,
van de angst een berisping te ondergaan,
van de angst vergeten te worden,
van de angst uitgelachen te worden,
van de angst onrechtvaardig behandeld te worden,
van de angst veracht te worden.
En Jezus,
verleen mij de genade om te verlangen
dat men anderen meer liefheeft dan mij,
dat men anderen meer waardeert dan mij,
dat anderen meer aanzien in de wereld zullen genieten dan ik,
dat anderen gekozen worden, en ik opzij gezet word,
dat anderen geprezen worden, en ik onopgemerkt blijf,
dat men te allen tijd aan anderen de voorkeur geeft.
Dat anderen heiliger mogen worden dan ik,
als ik maar zo heilig word als nodig is.