Man, dat is toch voor de nep!

Jaja… Afgelopen zomer was ik met mijn dochter van net drie jaar op bezoek bij mijn ouders. Het was zomervakantie en lekker druk op de buurt in verband met het op Urk zo uitbundig gevierde tentenkamp. Er stonden ‘wupkussens’ en allerlei andere attributen waar de kinderen zich mee konden vermaken. Het kostte me veel moeite om mijn dochter even ‘hallo’ te laten zegen tegen m’n va en moe, want ja, die wilde natuurlijk ook even lekker wuppen. De ouders van de buurt waren ook druk. En wel met de voorbereidingen voor het ‘spetterende’ slotstuk van de tentenkampweek: de spokentocht. Na jaren ’s avonds de kinderen de stuipen op het lijf te hebben gejaagd in ons Urkerbos, had de organisatie deze keer gekozen voor een spokentocht op de buurt. Je kon bij de buurvrouw aan de zijkant van het huis de tocht beginnen om dan via de achterstraat, het ginkien en nog een paar achterstraten de tocht af te ronden. Toen ik met die lekkere van mij weer naar de auto liep, vroeg de buurvrouw of ik ook met mijn lieve, nog zeer onwetende dochter de tocht wilde lopen. Na het zien van een afgehakt hoofd, dat boven een vuurtje pruttelde bij haar op de voorstraat, heb ik vriendelijk bedankt. Maar ik zal het wel niet snappen.

Nu we de zomer inmiddels alweer een flinke tijd achter ons hebben gelaten, mogen we genieten van de mooie natuurverschijnselen in de herfst. Het ene verschijnsel is nog mooier dan het andere. Als ik met mijn dochter door het bos banjer, zien we allemaal verschillende kleuren bomen, paddenstoelen en eikels. Ja, mijn dochter zit nog in de fase dat alles wat van een boom valt en op de grond ligt een eikel is. Houden zo denk ik dan, want voordat je het weet schaart ze mij ook tot dit homoniem. Nog een terugkerend fenomeen zo eind oktober is Halloween. Je komt overal advertenties tegen die deze feestdag betitelen als het meest gruwelijke, gave en vetste feest van het jaar. Hier een paar voorbeelden:

“Eddie is al jaren het gezicht van Halloween Fright Nights. De maniakale clown heeft ook dit jaar zijn gruwelijke leger demonen, freaks en ander gespuis weer meegenomen en maakt Walibi Holland tot een gruwelijke hel voor iedereen die naar binnen durft…”

“Hier zullen je ergste nachtmerries werkelijkheid worden; Zombies, ondode zusters, sexy poezen en spoken zullen ons pand betreden.”

“Tot op heden zwerven de geesten van de gestorven veroordeelden rond in de hallen van Waag. Tijdens Halloween Leiden, op de dagen dat het hiernamaals het dichtst bij de levende staat, zullen deze geesten weer herrijzen en Waag meenemen naar de onderwereld.”

Ik zie bij de advertenties beelden voorbijkomen van mensen die worden onthoofd, een meisje dat is vastgebonden en wordt overgoten met benzine. En dan…

Maar gelukkig is dit allemaal voor de nep, toch? Net als die filmpjes van IS die in de afgelopen jaren voorbij zijn gekomen. Mensen die gruwelijk worden vermoord of levend worden verbrand. En net als het verhaal van die stoere jongen bij ons in de kerk die jou en mij weldegelijk kan vertellen dat er ook kwade machten zijn, omdat hij ze zelf heeft gezien. Maar ik zal het wel niet snappen.

Broeders en zusters, jongens en meisjes, de afgelopen periode zijn we als gemeente en als dorp wel weer even stilgezet bij de broosheid van het leven. Gezinnen zijn verscheurd, familiebanden zijn verbroken door noodlottige ongelukken en door ziekte bij hulpeloze kleine kindertjes. Ik zie in mijn gedachten dan weer een vader staan met zijn kind in de armen, dit keer machteloos. Hij zou zijn lieve kind willen beschermen met alles wat in hem is, want dat kind vertrouwt daar immers op. Maar hij moet het loslaten en teruggeven. En dan…?

Dan staat daar ineens een boog in de wolken, als teken van trouw. Waar de HEERE letterlijk zegt: ‘Ik waak over jouw leven, Ik ben bij jou!’

In tijden van vreugde, maar ook van verdriet, ben ik bij U veilig, U die mij ziet.

De toekomst is zeker, ja eindeloos goed. Als ik eens moet sterven, als ik U ontmoet: dan droogt U mijn tranen, U noemt zelfs mijn naam. U blijft bij mij Jezus, laat mij niet gaan.

‘Ik ben die Ik ben’ is uw eeuwige naam. Onnoembaar aanwezig deelt U mijn bestaan. Hoe adembenemend, ontroerend dichtbij: uw naam is ‘Ik ben’, en ‘Ik zal er zijn’.

O Naam aller namen, aan U alle eer. Niets kan mij ooit scheiden van Jezus mijn Heer: Geen dood en geen leven, geen moeite of pijn. Ik zal eeuwig zingen, dicht bij U zijn.

Als mijn dochtertje een afbeelding ziet van een regenboog zegt ze: “Jan is nou bij de Heere Jezus, hè va? En nou is hij niet meer verdrietig!” Zullen wij onze kinderen dan wijzen op die boog van liefde en trouw in plaats van dat zogenaamde ‘feest’?

Heere God, wilt u ons en onze kinderen behoeden voor al de kwade invloeden van de wereld? Maak ze Uw wegen bekend en leer ze Uw paden. Geef ons de kracht, de wijsheid en het geduld om ze te wijzen op Uw boog als teken van trouw. Amen.

Kees Meun, jeugdouderling.

kees.meun@ichthus-urk.nl

0654638629