Interview met Jurie Jacob van den Berg

Je aanmelden om te werken op een schip van Mercy Ships? Wat een dom idee! Betalen om te gaan werken? Wie bedenkt er nou zoiets? Inmiddels heeft Jurie Jacob zich niet alleen aangemeld. Hij werkt ook al meer dan een jaar op het schip dat zich bekommert om de allerarmste mensen die medische zorg nodig hebben.

Wie ben je en wat doe je?

Mijn naam is Jurie Jacob van den Berg, ik bin er iene van Sjoert en Hiske van den Berg. Ik ben 26 jaar en werk als machinist aan boord van de Africa Mercy. Dit is het ziekenhuisschip van Mercy Ships dat naar West-Afrikaanse landen vaart. Daar bieden ze gratis operaties aan voor de allerarmsten ter wereld en geven trainingen aan lokaal medisch personeel. Het voordeel van een schip is dat we altijd uit het land kunnen vertrekken als er gevaar dreigt. Bovendien hebben we hierdoor altijd de zekerheid dat er stroom is, wat van belang is tijdens de operaties. Zo zijn we niet afhankelijk van de lokale voorzieningen.

Wat maakt dat je gekozen hebt om vrijwilliger te worden bij Mercy Ships?

Toen ik mijn opleiding aan het afronden was, begon ik na te denken over mijn volgende stap. Vragen zoals wat voor werk ik wilde gaan doen en of ik al wel vast wilde zitten aan een huis met de verplichtingen van een vaste baan. Toen kwam Mercy Ships in mijn gedachten naar boven en ging ik op onderzoek uit. Anderhalf jaar eerder lachte ik een moat uit die toen voorstelde om ons hiervoor aan te melden. Ik dacht: ik ga toch niet iets doen waarvoor ik moet betalen om te werken… Maar God zette deuren open en bracht mensen om me heen om me te helpen met het verkrijgen van donaties. Het werd bevestigd dat het goed was om voor twee jaar te tekenen bij Mercy Ships.

Mercyships
Hoe ziet je dag er meestal uit?

Meestal begint mijn dag om kwart voor acht en komen we als team samen voor een devotion. Hiermee beginnen we de dag door met elkaar te zingen of een meditatie te houden. Daarna bespreken we met onze afdeling wat er die dag op het programma staat. Ik krijg dan van mijn werkleider een bepaalde opdracht. Het kan zijn dat een machine of pomp niet goed functioneert. Het is mijn taak om op onderzoek uit te gaan en het probleem op te lossen. Tussen 12:00 en 13:00 uur hebben we meestal lunchpauze. Verder houden we meestal een pauze om 10:00 en om 15:00 voor koffie, en om veel water te drinken. Dit is om ons vochtniveau op peil te houden. In de machinekamer kan de temperatuur namelijk oplopen tot 40 graden. Als er geen bijzonderheden zijn is onze werkdag om 17:00 voorbij, waarna we gaan avondeten. Dit is een soort lopend buffet waarbij we zelf ons eten kunnen opscheppen. In de avonduren vermaken we ons door te gaan voetballen, volleyballen of een spelletje te spelen. Af en toe ga ik poeren. De gevangen visjes geef ik mee aan de dagwerkers uit het land zelf.

Welke zegeningen zie jij aan boord van Mercy Ships?

Laatst was ik op zoek naar een defect op het schip waarvan ik niet wist waar het vandaan kwam. Om die reden liep ik door het ziekenhuis heen. Ik zag een jongen van ongeveer mijn leeftijd. De jongen had tussen zijn mond en nek een tumor zo groot als een sinaasappel. Maar op zijn gezicht zag ik een lach en hij had een glinstering van hoop in zijn ogen. Hij mocht namelijk geopereerd worden, wat heel bijzonder voor hem was. In Afrika wordt een soortgelijke aandoening gezien als een straf of vloek. Hierdoor worden sommigen buitengesloten. Deze mensen zijn vaak in zichzelf gekeerd en terneergeslagen. Wanneer ze aan boord komen van het schip worden ze met liefde ontvangen en worden ze behandeld als volwaardige mensen. Het is een zegen om te mogen zien dat iedereen gelijk is en wat voor invloed dat heeft op mensen. We mogen zo Gods liefde uitdragen naar elkaar.

Welke gebeurtenis is jou het meest bijgebleven?

De screeningsdag die we hielden aan het begin van ons bezoek aan Guinee. Hier kwamen duizenden mensen op af die hulp nodig hadden. Ik zag die dag zoveel mensen met gebreken. Toen ik later zag dat sommigen van hen weer aan boord waren voor een operatie besefte ik waar ik dit werk voor doe. Ik stond stil bij het feit dat we niet de wereld kunnen veranderen, maar dat we wel de wereld voor één persoon kunnen veranderen.

Hoe ervaar jij de diversiteit aan boord van Mercy Ships?

Er is behoorlijk wat diversiteit aan boord; er zijn mensen uit ongeveer vijfendertig verschillende landen. Als ik naar het machinekamerpersoneel kijk, werken daar al vijftien mensen met een verschillende nationaliteit. Dit geeft inzicht in hoe mensen met verschillende achtergronden bepaalde normen en waarden hanteren. Hoe ze met elkaar omgaan en ook hoe ze bijvoorbeeld omgaan met de tijd. Dit kan soms frustrerend zijn. Het is belangrijk om hier geduld voor op te brengen en ermee om te leren gaan. Aan boord van het schip klinkt vaak het gezegde: ‘Het is niet fout, het is gewoon anders.’

Wat kunnen wij leren van de mensen die je dagelijks tegenkomt?

We moeten ons vertrouwen op God stellen. We komen hier veel armoede en ellende tegen, toch hebben deze mensen vaak meer vertrouwen in God dan wij in de westerse wereld. Het omzien naar de medemens staat hier hoog op de prioriteitenlijst van de mensen. Gelukkig kennen we dit op Urk ook nog en ik hoop dat dit nog lang zo blijft. Ook is het voor iedereen wel eens goed om buiten de eigen cultuur en comfortzone te leven. Het zet ons aan het denken over hoe wij leven en hoe onze levensstandaard is.