Je kent ze vast nog wel van vroeger: die witte blaadjes met zwarte stippen en cijfers. Geconcentreerd trok je met een grijs potlood lijntjes van 1 naar 2, naar 3, naar 4 tot je weer terug was bij 1. Hoe verder je kwam, hoe meer er een afbeelding tevoorschijn kwam die je vervolgens in kon kleuren.
Het begin van een nieuw jaar, het begin van 2020. Zo’n nieuw jaar geeft vaak zo’n mengeling van weemoed en de energie van een nieuw begin. Zo’n moment dat je even terugkijkt: wat heeft 2019 mij gebracht? Wat waren mijn voornemens en hoe goed zijn die gelukt of mislukt? Zijn de dromen die je aan het begin van vorig jaar had uitgekomen? Een diploma gehaald? Een lief kalletjen gekregen of misschien zelfs getrouwd en nu samen gelukkig? Of komen er de tranen van verdriet als je terugkijkt? Elke stap was weer een lijntje dat je trok, een lijntje op de tekening van jouw leven. En nu een nieuw jaar. Je kijkt vast vooruit met goede voornemens, hoe klein of hoe groot ze ook kunnen zijn. Je weet niet wat het nieuwe jaar je zal brengen. Vreugde? Verdriet? Liefde? Ziekte? Een diploma, een nieuwe baan? Moet je een strijd aangaan met jezelf, de zonde? Hoop je op veel zegen en genade? Welke lijntjes op jouw levenstekening wil jij in 2020 trekken?
Maar wacht eens even! De lijntjes die je trekt op de tekening van jouw leven zijn onuitwisbaar. Eenmaal gezet, hoe goed of hoe fout, uitgummen zal niet lukken. Teruggaan naar het vorige getalletje zal niet gaan zonder de tekening een stukje minder mooi te maken. Daarom nu de vraag: wie is de tekenaar van jouw leven? Ben jij dat zelf? O ja, natuurlijk ben jijzelf degene die keuzes maakt, die stappen zet. Of… tekent Iemand anders jouw leven? Die Iemand met een hoofdletter die jou het leven schonk, Die jou zo graag wil leiden door dit leven tot het eeuwige leven! Wees eens eerlijk: wie/Wie is de tekenaar van jouw leven?
Zelf kijk ik met veel tranen terug op 2019. Er was zeker vreugde, vreugde in het dienen van mijn Heere. En toch… in de eerste maand stonden wij aan het graf van mijn zus, nog maar 39 jaar. De tekening van haar leven leek vol krassen te zijn. Mooi was deze tekening niet door de ziekte die zij al jarenlang had. Een ziekte die veel pijn en verdriet met zich meebracht voor haar en de mensen om haar heen. Toen zij stierf konden wij het alleen maar uitroepen: Onze hoop die is op U! (Psalm 39:8) Haar sterven liet het potlood uitschieten en voelde als een kras op mijn levenstekening. Een kras die ikzelf niet had voorzien.
En toen was daar eind november weer een kras. Het potlood ging niet de kant op die ik zo graag zou willen. Het potlood leek zelfs te stoppen. Nog maar 27 jaar jong, stierf mijn lieve broer op zee. Niet alleen in de eerste maand, maar ook in de laatste maand van 2019 stonden wij aan het graf van iemand die wij innig liefhebben, iemand die ons zeer dierbaar is, iemand die we niet willen en niet kunnen missen. Zijn levenstekening was zo anders. We vinden het zo onbegrijpelijk dat de tekening van zijn leven op 28 november werd voltooid. Maar wat een wonder, de afbeelding van zijn leven was: GENADE! Na zijn sterven liet mijn lieve broer ons, en ook jou, zien dat de HEERE het potlood had overgenomen van hemzelf. Met deze woorden: Uw goedertierenheid is immers beter dan het leven; daarom zullen mijn lippen U prijzen (Psalm 63: 4) gaf Hendrik Jan het potlood over aan Zijn Heiland en liet aan Hem het maken van zijn levenstekening over. En dat was niet met een saai, grijs potlood. Maar de kleur van Zijn potlood is bloedrood…
Nog een keer de vraag: wie/Wie tekent jouw levenstekening? En met welke kleur? Stel nou dat je dierbaren in 2020 naar jouw levenstekening staren, met tranen in hun ogen. Welke tekening heb jij dan nagelaten? O nee, ik wil je niet somber maken. Ik wil je aanmoedigen om na te denken over het Allerbelangrijkste in het leven. Laat dan Hem de tekenaar van jouw leven zijn! Wissel je eigen saaie, grijze potlood in voor het bloedrode potlood van Hem. Hem voor wie jij zo dierbaar bent dat Hij zelfs Zijn dierbaarste bezit, Zijn Zoon, overhad zodat ook jij straks eeuwig mag leven. En dat is veel langer dan 2020.
Van harte bid ik je deze ‘eil in zegen in ut naie joar’ toe.
Wilma de Vries